In 1893 stond op deze plaats reeds het eerste rustoord. De bouw werd toen mogelijk gemaakt door de Leuvense grootindustrieel en weldoener Edouard Remy die in 1886, 200.000 Belgische Frank ter beschikking stelde van de Commissie der Godshuizen om een gesticht voor oude, invalide personen op te richten.
Eind jaren 40 waren de gebouwen in verval, mede door oorlogsschade. Op 11 maart 1949 werd dan ook door de gemeenteraad van Leuven de nieuwbouw goedgekeurd van een 'ouderlingentehuis'. Het gebouw, in een U-vorm en gericht naar het zuiden, bestond uit 3 blokken; Blok A met 185 bedden voor valide 'kostgangers', Blok B en Blok C met 354 bedden voor licht en zwaar invalide bejaarden.
Het gebouw 'Blok C', werd op 30 mei 1964 officieel 'ingewijd'. Het werd gebouwd op het terrein van het oude 'gesticht', een complex van 12 paviljoenen dat in 1893 in gebruik werd genomen.
OCMW Leuven vond dat bewoners in de beste omstandigheden moesten kunnen verblijven. In de jaren 1990 werd daarom een vernieuwde Blok B gezet. Eind 1999 verhuisden de bewoners van de toenmalige Blok C naar daar.
In 2012 werd er gestart met een nieuwe fase verbouwingswerkzaamheden. Zo werd de oude C-blok afgebroken. Op zaterdag 21 april namen bewoners, medewerkers en buren op een originele manier afscheid van Blok C, een vleugel van het Woonzorgcentrum Edouard Remy. Enerzijds was er een tentoonstelling, maar anderzijds ook een heus graffitiproject.
Op 7 februari 2015 werd de nieuwbouw Edouard Remy officieel geopend.
